Bavul

Dilini sıkı tut; tıpkı bir kılıç kabzası kavrar gibi

Öyle söyle bir köpekbalığını avlar gibi

Bulmak gibi ölüm, gelip seni bulmak gibi

Yazmak cinayetin bir insanı boğmak gibi

Hayk yumruk sıkıp vurur gibi susar bazen

Sana varmak için uçurumlar yutar bazen

Ateşlere yaslanıp öylece yanar bazen

Bıçaklarla dolu denizlere dalar bazen

Senden başkasını çağırmıyor dilim

Tutup kır şu parmaklarımı, artık yazmasın bu elim

Etim kan kokar henüz koptu başım

Çeyrek asır süren bir savaştan çıktım, bıktım

Kaç dünya taşıdı kim bilir şu sırtım

Bütün gölgelerden uzaktayım yorgun ve kırgın

Şimdi dağınık saçlarına benziyor bu gece

Bugün de zaman geri sayar, çöker başa ecel

♪

Bi' şehre vardım, henüz sabahın körüydü

Kaldırımda dilenciler gördüm, onlar da ölüydü

Kırık dökük caddeler gri; gökyüzü kırmızı

Küfürle kilitlenmiş bur'da tüm evlerin kapısı

Dudaklarım kadar kuru binaların yarası

Ve içlerinde rehin kalan yüreklerin sancısı

Ayağıma dolandı birden sencisi, bencisi

Kaçtım, bilmiyordum ki hangisi kendisi

Vurup kapıyı çıktı çingeneler karton evlerinden

Bacağı kırık birkaç köpek vardı peşlerinde

Bıçak yemiş gibi kanıyordu sesleri

Göz göze değmiyor liğme liğme canları

Başında kel taşır babalar, sırtlarında kambur

Durakta tabut beklerken ıslanarak

Kaç kıyamet kopsa irkilirsin uykudan cayıp?

Hayat boyu konuş ölüm senin ağzının payı

♪

Bi' şehri terk ettim gecenin körü

Cebimde biraz tütün, dilimde küfürün külü

İşin kötüsü yürüyüp giden yolların sonu yok

Yeminler eziyorum, topuklarım kanıyor

Başımda yuvalandı bulutlar, içlerinde umutlar

Budandıkça güçleniyor sabır

Yollar boyu cinayetler yükleniyor bavul

Onca sayfalara tükürdüğüm genzimdeki çamur!

Olursam olurum yarın; ölürsem ölürüm

Bir düşündükçe varım, bir de söyledikçe

Kim olsa düşer, kim olsa düşer

Bir unuttukça yokum, bir de görmedikçe

Canımda can kalır mı bulmayınca seni?

Söyle, değer mi düştüğüme kalkmayınca geri?

Sana yaklaşırım çözüldükçe gözümdeki bağlar

Çirkin bir dille birbirine kavuştukça elvedalar