OKYANUSYA

Hayaline koş (ah)

Hayaline koş (çünkü, çünkü, çünkü)

Hayatımız boş

Her gün çalış kira öde geçiyo' yo yo

Günler ama unutma ki son ansız geliyor

Sonu ansız geliyo' yo zamanın

Bu yüzden yolum artık sis dolu

Ütopyam gir inlerine boğul boğul ol zamansız

Sıkıldım yaşamaktan her günümü aynı dert

İnsanlar değişirken hep kendine aynı derdi

Fakat kimse kalmadı insan beton ormanında

Ben dahil çünkü nefes almak bile ayrı vergi

Büründü ağaçlar griye burada

Azla'n yetinmek zarar

Ağar ağar heyecan öldü

Çıktı arşa binalar

Fakat ne görkemliydi ne de az'cık ihtişamlı

Özlediğim eski günler

Özlediğim kirli Şam'dı

Koşturan sümükleriyle parkın ortasında

Pislik dolu üstüm fakat

Kalbim ortasında temiz duygularım

Can çekişirdim bi' sağa bi' sola

Umudum kalabilmek İstanbul Boğazı'nda

Fakat yukarı doğru çektikçe oltan

Çektikçe kader

Dalgaları hissettim, sarsıldım içten

Yardım kim ister

Yalnız olduğumu anladım

Su yüzüne çıktığımda

Şansım yoktu başladı birden

Atladım suya ellerinden

Tekrâr ellerinden, tekrâr ellerinden

Hayaline koş (hayaline koş)

Hayaline koş (hayaline koş)