Haziranda Vurulmak

Elimde gitmek kaldı bi' tek

Elbet giderim elbet elbet

Şimdi bileklerimde tarihi bir hezimet denizler belircek

Fırlattık duvara bıçaklar, girdiğimiz türlü kumarlar

Zarlar, barbutun tarihini yazdığımız altın anlar

Beş litre şarap, şehri deldik şuuru kaybedip kuytularda

Ben her gün, aradım olmayan birini sanki bul'cakmışım gibi

Rüzgâr, sabaha karşı beş, gökyüzünde gördüğüm en büyük ay

Kalakaldım or'da kanlı bir kaldırımda kendimden uzakta

Haziranda vurulmak, yeryüzünde hapsolmak

Kutsal bi' tutsak gibi susmak, sonsuz suskunluk kuşanmak her gün

Demir attım, gözü arkada kalmış babaların evhamlarına

Kapkara şarkılar çalan atlı bir tramvay geçer sokaktan

Kaydı şirazem yoksul bi' müzisyenin cenazesinden dönerken

İçimdeki kahır ölü gibi ağır

Bağır kendi karanlığına bi' haykır

Genzimdeki cehennem kadar yakar mı sanki beni ateşler

Soluğum soğuk bi' sokak gibi soluk

Göğsümde kahreden boşluk

Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün

Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün

Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum

Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum

Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün

Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün

Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum

Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum

♪

(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)

♪

(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)

Çirkini tasvir ister ustalık

Emin ol bak suratım başyapıt

Burnum yüzümün Orta Doğu'su

Gözlerimin çukuru kan dolu

Salı günleri sancılı sanrılar

Öğlen sarısıyla kucaklar

Beynimde durmadan fokurdayan kapkaranlık bataklıklar

Eli kolu bağlı bi' mahkum gibi bu da net günler

Reflekslerini test eder

Seni mest ederken eklemlerine kadar titreten bu kabuslar bazen

Kollarında korkunç dövmeler

Mavi çarşaflı ranzalarda bitmez gibi gözüken dehşet günler

Tüm çivileri söktüm tabuttan

Dişlerimde gürültülerle gül

Benim ürkünç dürtülerimi hep işte böyle gül düşleri çürüttü

Bakakaldım arkasından, yol kenarlarındaki mezarcılar

Dipsiz kuyuların hengamesinde darda kalanları onlar yazar

Kendinden ümidi kesmişlerin akşamları çağırıyor bazen beni

"Elimde gitmek kaldı bi' tek" deyişim de tam bu yüzdendir

Güneşin ilk ışıklarıyla gördüler, sokak köpekleri başında

Saçlarında kurumuş kan, haziranda vurulmak

Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün

Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün

Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum

Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum

Her gün, her gün istedim kendimden uzak ve sade bir gün

Göğsümde gökyüzünü güz güneşlerine kattım yürüdüm tüm gün

Kendi küllerimden doğdum, kendi küllerimle boğuldum

Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum

♪

(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)

♪

(Gülüşümde bir yalnızlık, haziranda vuruldum)