Karanlıkta Güneşlenenler

Huzurlarınızda huzursuzluk

Bu üslup bak hasta

Ucuzlukta kas ha!

Beynimde boş yer yok pardon

Polisler ve şarap, çimenler ve karton

Sabahladım yine hava karardı

Boşluğuma düşenlerin ihtiyacı vardı

Uyanıkken rüyalara ihtiyacım vardı

Sokak köpekleri bana havlamıyor artık

Delice gelebilir, üşenme düşünmeye

Düşünmenin zararı sadece kendinedir

Şaşırmış taklidi yaparak dinliyorum

İnan, ne söylüyorsun? Harbiden bilmiyorum

Köşelerde çocuklar oynuyor ve mutlu

Büyüdükçe dumanlı gözler bulutlu

Aileleri çabalamaz ama çok umutlu

Böyle çok umutlu görünmeyi inan çok unuttum

Yok mu karanlıkta gülümseyenler?

Bizi karanlıkta güneşlenenler!

Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler

İnançlarım kırılsada kemik gibi

Merak etme aç bırakmak köpeklerini

♪

Yok mu karanlıkta gülümseyenler?

Bizi karanlıkta güneşlenenler!

Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler

İnançlarım kırılsada kemik gibi

Merak etme aç bırakmak köpeklerini

♪

Üşengecim uzak bana fesat ve yalan

Fakat belki de ben mesafeyi hesaplayamadım

Sıkar beni kalabalık biraz açılın

Gittim uçuruma birçok kez hiç atlayamadım

Asarak geliyorum, son kere gülenleri

Ezerek, ölülerin beslediği çimenleri

Nefes al zombi gibi, biraz da diren deli

Ağzımdan çıkan sözler kulakta siren gibi

Bak ayak uydurmazsan huysuz olur adın

Sikik düzenin içinde üzülmeye doyamadın

Alay ve ciddiyeti karıştırıp takın,

Bu ifadeyi hiçbir yerde çıkarmadan takıl

Çöpte yemek arayana çare bulunsun ki devlet bizi evimizde rahat uyutsun

Farzet! Yavaş, hep gülecek yüzün bir, çarşafta tütün gibi serseriler bütün

Yok mu karanlıkta gülümseyenler?

Bizi karanlıkta güneşlenenler!

Karanlıkta gülümseyenler, karanlıkta güneşlenenler

İnançlarım kırılsada kemik gibi

Merak etme aç bırakmak köpeklerini

İnançlarım kırılsada kemik gibi

Merak etme aç bırakmak köpeklerini