Aysel

Aysel gel masama dem koy!

Aysel ben yalanım sen zor...

Aysel ben yalanım sen zor...

Sen zor...

Son yol niye yok?

Niye yok?

Son yol niye yok?

Niye yok?

Yine yor, dünü sor ama olan olmuş Aysel

Olan olmuş Aysel

Aysel

Son diyorsun ama çalan çok ömürden, dönen çok yeminden

Aşk diyorsun ama bir yağmur yağarken bir damla darılmış göğe

Yine yalanlar sever, bir gerçek çocukken kırılmış, dağılmış diye

E bir gerçek dağılmış diye

Kadere not düşün delirdim!

Divanenin rengi koyu gri; montu deri; fareler kemirdi ruhunu; demirdi bedeni

Korktuğu yemindi paslanır diye her gece sarıp koynunda uyuttuğu

Şu korkular!

Kırık bir kaç kalbin hatırası

Umutları dolandıran bir müptelanın hasılatı sanki

Bilinçaltı gerçekleri pataklıyor, duyguların yaşadığıysa dudaklarının ihtirası

Kaybettiğim irtifasın!

Bir kaç şiir, biraz da alkol seninle irtibatım

Belki de havada değilim battım, belki de abartıya boğulmuş hâlim şu alkolün iftirası

Atilla İlhan verirken ilham; ismin Aysel oldu, kadehe doldu bu akşam

Lakin gitme sakın, başımda kal

Çünkü hayalin benim için gerçek bir hatıra

Son diyorsun ama çalan çok ömürden, dönen çok yeminden

Aşk diyorsun ama bir yağmur yağarken, bir damla darılmış göğe

Yine yalanlar sever, bir gerçek çocukken kırılmış, dağılmış diye

Gerçek bir hatıra

Hayalin benim için gerçek bir hatıra

Hayalin benim için gerçek bir hatıra

E bir gerçek dağılmış diye

Aysel, Aysel, Aysel

Neden son yok?

Niye yok?

Niye yok?

Son yol niye yok?

Niye yok?

Yine yor, dünü sor ama olan olmuş Aysel

Olan olmuş Aysel, Aysel

Ah Aysel

Ben yalanım, sen zor

Sen zor, sen zor, zor, sen çok zor

Sen zor, sen zor, sen çok zor