Çöl

Birini çok sevdim, onu çok üzdüm

Belki onunkine eşit değil hüznüm

Harbi kadındır, dobradır, düzdür

Ciğerlerimdeki katranı o süzdü

Yalnız hissetmemi sağladı

O yokken yalnızım, anladım

Yalnız adımlarken dağları

Adımlarıma pişmanlıklar bağladım

Onu, beni sevdiğine pişman ettim

Bu hal, beni kendime düşman etti

Biliyorum bana çok güç sabretti

Bense bu sabrını darp ettim

Bana olan güveniyle yaptım

Aşk güneşi sonsuza dek battı

Bana verdiği emaneti sattım

Hak etmediği ihaneti tattı

Bana gerçek beni hatırlattı

Hatırladıkça da tırlattım

Sana mutluluğu çok gördüm

Çünkü çok mutlu, çok kördüm

Bencildim sarhoşken, sayende

Sarhoştum her gece himayende

Bütün güzellikler, tek bir alemde

Tabii, bu alem önce sana binayen de

Sökülmen mümkün değil içimden acısız

Ki canım, canımın en küçük yapı taşısın

Yüreğim yangın yeri, nefessiz bacasız bu hengamede

Seni canlı tutmak cabası

Kader nasıl izin verir güneş ve yaza

Biz hala ayrıyken kavuşmaya

Çok geliyor geceler güneşten aza

Sığmıyorken dualar avuçlara

Dualar gerçek olmasa bile

Gerçekler dua olabilir yine

Gönül yolundan geçeni bile

Geçip gitmeyecekten dile

Ay yüzlüm bulutların arkasında

Gönül bir güzellik beklemiyor kasımdan

Güneş hapis yatar parkasında

Ben doymuyorum sen harikasın da

Saç tellerin peşinden koşturur yelleri

Ruhumla bedenimi kavuşturur ellerin

Ayaklarım aşar bin bir türlü engeli

Nefesin yarar göğü, bozar tüm dengemi

Seni bir kez gördüm ya, görmesem de olur

Sevdiğimi gözlerimde görmesen de olur

Sevmediğini anladıktan sonra beni

Sevdiğimi gözlerinden öpmesem de olur

Ne olur şimdi ansızın beni bulsan

Sen sussan, ben hala seni duysam

Bırakmam bir kez daha seni bulsam

Susmam, bir anlık olsun beni duysan

Ne hissettiğimi inan ben de çözemedim

Kis, kalbe büyük gelmese de göze gelir

Yedi milyar insan toplanmışız bir yerde

Yiyip bitiriyoruz şekerden bir gezegeni

Öyle bir zaman ki, şekerin bile acı

Şekerden evlerde yaşayanlar baş tacı

Akıl acı, öldürür taş bağcı

Ben şeker hastasıyım acı, benim ilacım

Duvarlarına çarpa çarpa çıkışa yürür

Terk ederim kalbini, çünkü ben hürüm

Yaramı boca eder, zaman denen külü

Sabrederim, zamanla içimde sen çürür

Sanma ki sana meyilim bağım var

Ölesiye kavruluyorum kendi yağımda

Ben her zaman uçmaktan yanayım da

Bir ağırlık beni her an çekiyor ayağımdan

Bu yüzden, hiç göklere kalkmadı başım

Bitiremedim tümüyle içimdeki savaşı

Şeref suyum, kan aşım

Ya suyum el der gider, ya başım

Dönmektense ölmeyi yeğlerim, ölmektense dönmeni

Dönmendense ölmeni, ölmendense dönmeni yeğlerim

Onlar sefalarını süremeyecekken

Öyle ağlayacağım ki, gülemeyecekler

Sel olacak, alacak civarı

Bir başka gün daha, göremeyecekken

Günler gece olacak, geceler ecel

Günleri boş verdim, gecelere gel

Yüzünü görmeme, geceler engel

İnşallah, ecel güzel bir gece seçer

Ne istediğini bilsem, o olurum

Hazır bulamamışken kendi yolumu

Sen ne haldeysen o durumum

Çünkü benim için en oluru bu

En oluru senin yerine koymak beni

Senin yerine, seninle doyurmak kendimi

Ne sende ben eskidi, ne bende sen yeni

Neşemde sen yeli, kesemde sen desenleri

Öldü masumiyetim, yattığı koğuşta

Şimdi, kalbinin odalarında fuhuş var

Özgürlüğe mahkumsun doğuştan

Belki bir anahtar yaparsın bu huşla