Yaşamak Öldürür P2

Yazmak hiç kolay değilmiş, eskiler hakkında

Ne varsa birikti bak hepsi şu an aklımda

Biraz da kirli hatıralar aslında,

Şimdi farkına varmak gerek

Hava karardığında, bu aynı cadde, aynı sokak lambasının altı

Yürürken hangi sahte yüzler bana baktı?

Büyürken azaldık, sokaklar daraldı ve masaldan uyandık

Kuytu bir mezarlıkta elleri cebinde hayal kuran bi kaç gençtik

Karanlığına gömüldü herkes bu Eskişehir'in

Kimse bu hikayenin sonunda demeyecek geçmişte ne olduysa oldu boş ver haydi hepsi geçti (Geçti!)

Çabalarsın bazen usanmadan,

Defalarca karalarsın kağıdı kimse uyanmadan

Canın yansa da susarsın,

Üzülürler duyarsalar

Bir hayal gerçek olur,

Bir kaçı rüya sanarken dar gelir dünya sana zaman acımaz asla be

Artık çok geç ne yapsan da kahkahalar sahte

Biraz daha sabret

Sonunda soğuk duvarlar eski bir hastane

Git haydi herkes gibi dönmem asla de

Yaşamak öldürse de fazla acımaz pek

Bu gece yalnızlık fondip ve acılar sek

Ne olur yani sesini biraz fazla açıversek?

Boğulduk boğulacağımız kadar yolumda engeller

Hep bi gün yorulacağımı sanar

Hepsi aynı kabusta tek başımayken taarruzdalar

Cam bi fanustayım yalnızlığa maruz kalan ruhum ablukada

Hayal gücüm sanki çocukluğumun geçtiği bir avlu kadar

Şimdi tam buradan geriye doğru aynı nakarat

Ve bu hayal içinde düştüm yere havlu atarak

Yarıda kalan umutlar gibi hep kaçarak büyüdüm

Yaşayarak gördüğüm rüya

Yarıda sönen sigaram gibi hep yaşamak öldürür

Yaşamak öldürür dünya

Yarıda kalan umutlar gibi hep kaçarak büyüdüm

Yaşayarak gördüğüm rüya

Yarıda sönen sigaram gibi hep yaşamak öldürür

Yaşamak öldürür dünya