Mayıs 10

Her mayısın bir sonu varmış, ben de şu kalbimi onda bıraktım

Gönlümde bir evin var hâlâ, unutma, sadece gözden ıraktın

Bu yüzden hiç kızmadım sana, bu yüzden hep kalmayı denedim

İnsanlar sevdiğine gül verirler, ben toprağına bıraktım

Yaşım hâlâ 20'lerde ama dünyanın yükü sırtıma bindi

Seni yere göğe sığdıramazdım, sen beni bi' kalıba sığdırabildin

Zaman her şeyi değiştirirmiş, şu gözlerimdeki fırtına dindi

Normalde sabırlı biriyim ama beni bile aşktan yıldırabildin

Kaldırım arasında açmış bu çiçekler hep gözyaşıyla büyüdü

Ben sana koşmayı öğretecektim ama sen başkasıyla yürüdün

Dünyamız böyledir işte, yaşlar büyür ama kalpler küçülür

Aramızdan kaç bayram geçmiş, ulan, insan bir kere düşünür

Kalacak bir nedenin kalmadı, zaten suratını asıp gidersin

Bir sigara yakarsın balkonda, yüreğim gibi yanıp gidersin

Gökyüzü bile yağmura direnemiyorken gözler nasıl dirensin?

Sevmek öyle masum bi' şey ki haklıyken bile özür dilersin

Yağmurlar yağıyor, kime ne, bırak üstüm başım ıslansın

Bana tekrar gelmeyeceksen eğer yazdığım mektupları yırtarsın (ha)

Nazını bırak lütfen, aşk dediğin bi' şarap mı ki yıllansın? (Ha)

Bir ayrılık şarkısı çalıyorken belki beni hatırlarsın

Benim en büyük mutluluklarım bile "Maşallah" derken bitti

Umarım buna değmiştir, sen çok sevildiğin bi' yerden gittin

Seni çoktan kandırmışlar, gördüm, pişmanlık var elinde

Ben seni üzmeye kıyamazken sen tüm yanlışı benden bildin

Konu senken şiir gibi geliyor duyduğum en karışık lisan

Lütfen biri bana açıklasın, üşüyorken nasıl yanabilir insan?

Büyüdüğün caddelerden, hatta anılardan uzaklaşman gerekir

Gitmek istemezsin lakin bazen mecbur kalabilir insan

Yarın her şey çok değişebilir, belki de gördüğüm sisler dağılır

Sen güldüğüme aldanırsın ama bir yangını gizler bağrım

Zor gününde yanında olan insanı kaybetmek istemiyorsan

Sevdiğini söylemen yeterli değil, bunu hissettirmen lazım

Yapayalnızım artık, sen varken bütün her şeye sahiptim

Biz değişti sandık ama dünya kötü insanlara aittir

Beni tanıyorsun sen, şu minik kalbimde hâlâ bi' yerin olduğuna

Gördüğün her yüz, hatta bastığın toprak bile şahittir

Sen bir kere güldün, ben or'da kaldım, bunlar derde deva mı?

Şikâyet ettiğim adımlarım bir sana gelmeyip her yere vardı

Huzur denen şeyi çoktan kaybettim, bunlar sence reva mı?

17'mde âşık olmuşum, zaten çoktan buldum belamı

Yürüdüğüm yolda çiçekler var, sanırım bur'dan geçmişsin

Papatyalara hiç dokunmamışsın da karanfilleri ezmişsin

Kaldıramadığım tüm yükleri toplayıp omuzlarıma sermişsin

Sen denizler kadar güzelsin ancak bir yangını sevmişsin

Aşktan yana hep zarardayım, ben hiç doğruyu seçmedi gönlüm

Ben sana gelecekten bahsediyordum, sen beni geçmişe gömdün

Bana hâlâ gülümsüyorsun eskimiş bir resmin karesinde

Yaşadığım her şeyi resmettim, bütün hayatım bi' sergiye döndü

Üç tarafımda denizler yok, benim her tarafım sürekli matem

Tüm şarkılarım yaşadığımız aşkın imkânsızlığına ithafen

İnsanlar her şeyi kabullenir sevilmemeye alışır bazen

On senelik bir hikâyeye ancak böyle bi' son yakışır zaten