Travma

Şimdi bi' filmin sonuyla muhattapsak

İçimden ıraksan elimi bıraksan

Ne fark eder ki zaten her manzara aynı

Uçmak aynı inan düşmek bile aynı

Zaman senden yana seyirde

Geriye bakmak için geç artık bu şehirde

Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde

Ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler

Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü

Bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü

Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür

O saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm

Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat

Bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha

Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat

Fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha

Tut ki ben kendime ızdırabı hak göreyim

Tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni

Tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim

Bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni

Bi mutlu son istemem

Yeter ki son olsun

Zahmetin surete büründükçe ben oldu

Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum

Şarkılar susunca kusuru ben oldum

Ruhum ziyan, ismin bir an dilimden düşecekse

Dünyada bitmiş zamanım

Bak (bak) bu lanetlere gark oluyor sabahım

Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık

Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar?

Neyin kastına düştüm de yakar hatıralar?

Seril karşıma bir zanlının sıfatıyla

Gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara

Sakın arkamdan bakma

Sırtımda gururumu taşırım inatla

İnsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla

Bir gururum kalır ellerinde onu da ben bırakmam

Öyle sahte suratlar tanırım ki benden de beter

Gönlüm el kaldırılan bi' çocuk sanki küstü gene

Bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme?

Kirlenen yine ben sayfalar boyunca aktı lekeler

Çöktü geceye benzeyen bi karanlık

Göz altlarımda kanıtlar, dilimde bir insanlık ayıbı

Kimin var bizim kadar büyük bi' kayıbı

Benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı

Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi

Artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır

İnsan işte üç kuruş kadarla satılır

Elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır

Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti

Bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim

Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti

Payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri

Üzülür mü dersin ki sol yanımda ifrit?

Ne kalender bi veda şekli görünmeden gittin

Bakma zaten bana durduğumuz dipti

Mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya kirpik