Kucuk Bir Cocukken

Rüzgarsız uçuyordum, kanatlarım yorulmuştu

Küçük gözlerimle ne güzel düşler kurmuştum

Ben büyürken sanki dünya küçülüyordu

Renklendikçe hayat gözlerimi yoruyordu

Gürültüler içinde sesimi duyan yoktu

Beni bekliyordu gerçekler ellerinde boş kafeslerle

Küçük bir çocukken uçmayı isterdim

Ben hayal kurdukça biri bozuyor sanki hala

Küçük bir çocukken uçmayı isterdim

Ben hayal kurdukça biri bozuyor sanki hala

Yüksek gökdelenler yapraksız ağaçlardı

Bir aşkın gölgesinde hayal kuran var mı?

Beni bekliyordu gerçekler, ellerinde boş kafesler

Kalmadı mevsimler, göçecek başka şehirler

Havada süzülüyordum, yoktu konacak bir kader

Beni bekliyordu gerçekler, ellerinde boş tüfeklerle

Küçük bir çocukken uçmayı isterdim

Ben hayal kurdukça biri bozuyor sanki hala

Küçük bir çocukken uçmayı isterdim

Ben hayal kurdukça biri bozuyor sanki hala

Küçük bir çocukken uçmayı isterdim

Ben hayal kurdukça biri bozuyor sanki hala

Küçük bir çocukken uçmayı isterdim

Ben hayal kurdukça biri bozuyor