Soğuk Bir Bostancı Akşamına Prelüdler

Kim ısıtır artık onun ellerini?

Suların aynasında üşüyen ellerini

Suların saygısıyla üşüyen ellerini

Değişmiyor bugün de söz gelimi

Bir kuşun kanatlarında buldum kendimi

Uçtum öylece

Adıma takılan uçurtmalardan dünyalar

Or'da başımın boş olduğunu ansızın vurdu yüzüme

Kimisi girdap olur, yutkun şu gölgeni

Kimisi insan olur anlarsa zehrini (anlar)

Kimisi bir sesten korkar olur, bir söğüdü yakmış olur

Bir göğse bıçak düşer

Hayat John Keats okur gibi biter

İzmaritse kaybolur, ardında mahvolur şu günler

Dört mevsim tektim, hüzünlere söz ver

Özüm benim boşluğa doğru çeken etler

Bostancı sahilinde dalgalarımı buldum

Onlar uzaktan bakan bi' aşk, soğuktu

Soludukça yeniden mezarlaşıyordu insan

Öyle his ki bu acı kelimesi yanında lafügüzaftır