Ekmek, Şarap, Senve Ben

Ekmek, Şarap, Sen ve Ben

Bir de sabahın dördü

Dışarda kar

Odamız ılık

Gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe

Anlattın bana ağzı sarımsakı kokan bir çocukla yattığını

Aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığını

Kıskandım Gogeni Tahitilim

Terlemiş vücudunu silerken

Cüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesini

Saçların bağlamıştı ellerimi muz kokulum

Güneşi doğurmuştu ölü cisim

Martı çığlıklarıyla bir sahil kayalığında

Nefesin vücudumu yakıyordu yer yer

Samyelim Sahra-i kebirim

Kahrettim her şeye o gün

Babanın şarap çanağına, doğan güneşe

Gogen'e, kadere, sana ve bana ve bir de gittiğin arabanın tekerine

Evet ne diyordum arkadaş

Diyordum ki ben bu zıkkımı içmek için içerim

Ama içerken düşünmem neden içiyorum diye

Daha sonra yaparım hayatın felsefesini

Sırayla olurum Fatih, Selim, Kanuni

Bazen kadın hamamında tellak

Bazen Cristof Kolomb

Napolyon'ken düşünürüm elbede geçen günleri

Timur'ken Beyazıt'ı yenişimi

Bir kere Aristo'nun hocası olmuştum

Ona verdiğim dersle gurur duymuştum

Bazen Jan Dark'ı kurtarmak için çalışan bir kahraman

Bazen odunun ateşleyen bir cellat olurum

Eğer daha da içersem

Shaskespare halt etmiş derim karşımda

Salyalı dudaklarımdan yayık sesimi dinler de

İşte Mozart'ın aradığı melodi bu diye gülerim

Enayiymiş be Platon

Bir içsin de görsün

Ne felsefesi varmış bu alemin

Anlasın geçmişi kınalı dünyanın kaç bucak olduğunu

♪

Ekmek, Şarap, Sen ve Ben

Ekmek, Şarap, Sen ve Ben

Bir de sabahın dördü

Islak kaldırımlarda yürürken acırım

Önde yalpa vuran sarhoşun zavallı haline

Ukalalık işte derim neme lazım senin

Kendine bak; sen de bir serserin bir sarhoş

Ve yavaş yavaş kaybolur acı kahkalarım

İzbe sokaklarda

Yavaş yavaş kaybolur benliğim

Ekmek, Şarap, Sen ve Ben