Kendime bir zarf

Hadi çiçek topla kaldılarsa

Hadi topla bütün gülümsemelerini yalnız bir kâğıtta

Dönüp eski günlere

Bakalım ne kadar çocukluk kalmış olabilir

Avcumuzda ha, ne dersin?

Şansın o zaman bi' Tanrı gibi dolaştığı sokaktan

Körebede, yeşil taçlı kızdan, karşı takımdaki solaktan

Nisan akşamının sokak lambasından

Annenin o sevecen tafrasından artık bakalım ne kaldı

Uykularım bulur seni

Uykum bi' düş bahçesinde bahar

Büyüdükçe zehirlenmişiz, her soluk kahır

Karamela sepeti

Çift mi tek mi yaşamak mı gerçektir aslında, yoksa ölmek mi?

Biz ki kefenler içinde debelenen ölümüz

Yamalı bir pantolon etmez hiçbir düş, kış önümüz

Sobanın odun türküsü rutubetli bi' giysi

Artık o kira dairesindeki çocuk bile değilsin

Yağ satarım, bal satarım

Usta öldü ben satarım

Ustanın ömrü sarıdır

Satsan ancak 15 liradır

Yağ satarım, bal satarım

Usta öldü ben satarım

Ustanın ömrü sarıdır

Satsan ancak 15 liradır

Göğsümde bi' susta vardı zemberek gibi dönen

Duyamazdım kendi nabzımı bile kanımın gürültüsünden

Dua etmek için susturanlar kuşları

Kestiler benim çocuk sesimi kırık parmak uçlarım

Bana sesimi verin geri deniz tuzlu saçlarımı

İlk ölümün sarsıntısını çatılmamış kaşlarımı

Babam sandığım uçurtmamı gece saklambaçlarını

Minderlerden çattığım o evimi geri verin

Ağlamak yok artık koltuk arkalarında

Annenin ağlatıcı güzelliği de albümlerde kaldı

Karşı balkonlarda açan ilk sevdalar

Yaşamak soluk alıp verdikçe etine battı

Ölümlerle bile sarsamaz artık seni bu kent

Hüznün bile hüzün değil kaldı ki elindeki buket

Taranmaz artık akdeniz saçların bilinsin

Sen artık o kira dairesindeki çocuk değilsin

Yağ satarım, bal satarım

Usta öldü ben satarım

Ustanın ömrü sarıdır

Satsan ancak 15 liradır

Yağ satarım, bal satarım

Usta öldü ben satarım

Ustanın ömrü sarıdır

Satsan ancak 15 liradır