Dijital Yalnızlık ve Mavi Saçların

Kalabalıkta yalnızlığın tablosu

Pavlov'un köpeklerinin zil sesiyle tangosu

Hepimiz etkisi altındayız bu narkozun

Yabancıların ilgisiyle sarhoşuz

Kendimizle baş başa kalmak en büyük korkumuz

Bi' başkasına kanıtlamaya çalışmakla yorgunuz

Fotoğrafta renkli fakat aynalarda solgunuz

Mutlu görünmek cebindeki tanrıya borcumuz

Ve ağlarken gizleniriz onun için şekilleniriz

Sanki sanal dünya döven bi' nalbur ve biz demiriz

Törpülenir ilgi çekmeyen insani hislerimiz

Yürüyen televizyon şovlarıyız, izleniriz

Aksi halde şov biter ve yüzleşiriz kendimizle

Sorarken aynı soruyu "Derdimiz ne?"

Silah daima yanımızda, ilgi görme bağımlılığı mermimiz ve

İntihar haberlerini her gün izle

İnsanlara değil imajlara aşıktı kör hüzünler

Anneler gömdü çocuklar utanca döndü küller

Zifirden daha karanlık cinayetler gördü günler

Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)

Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)

Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler

Yozlaşan zihinlerin tozlu rafları

Daima kutsayacaklar bu nefret dostu lafları

Unutacaksın selam veren hoş suratları

Yağmurda sığındığın boş durakları

Dünyanın kiri kapanmayan yarana sıçrar

Bi' yetimhane bahçesinden sana bakışlar

Savaştım, zaman denen şu zorba şahidimdir

Yakam beyaz olsa dahi kirli

Gururlu fahişeler şarkılar fısıldıyor ve serseriler bağırıyo'lar

"İyi ki varsın Şiir!"

Kırılgan kadınlar reddettim "İstemem, kalsın" diyip

Romantik sevişmeler tarzım değil

Ölümle son bulacak bu dünyayla fani dansım

Belini ben değil tükenmek denen cani sarsın

Sevdiğim her ne varsa yok ederken adi şansım

En azından bırak saçların mavi kalsın

İnsanlara değil imajlara aşıktı kör hüzünler

Anneler gömdü çocuklar utanca döndü küller

Zifirden daha karanlık cinayetler gördü günler

Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)

Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)

Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler

Şöhret, sanat demek değildir anneciğim