Dolu

Anlaşılan bu hayat sıska bir fıkra

Sorarım niye bunu dinlerim bıkmam

Dertlerim telim olur ellerim mızrap

Ve zaman buz kesip donakalır hızla

Çevremde cılız, bir yudumluk hırslar

Yaramıyor ne kendime ne de size kızsam

Konuşmayıp tıslar, yılan gibi insan

Zehirimiz susmak, bu nasıl bir lisan?

Sırtüstü yatıp bunu düşününce ben

Şu koskoca evrende küçülünce sen

Göğüs kafesimde genişleyip ezilince dert

Kanadını kana bulayan bir kuş olup da gel

Düş olup da gelse güldürse beni

Kurşun olup delse öldürse beni

Yol olup sеrilse yere döndürsе geri

Rüzgar olup esse söndürse beni

Ya öldüyse ölüm, yettiyse bölün

Bekledim her deliliği kendimde görüp

Yüküme yük vur da yine kulağımda öt

Kucağıma dökül, dudağımda tüt

♪

Ararım kolayını buldukça, zoru

Yar sardıkça dolu bana, yandıkça soğur

Ne zaman içim bulanır uzanır sana kolum

Susarım dilin bitirir bu kirli maratonu

Kuşlarla konuşurum bulutlara konup

Buna doyup usanır mı canım kanat olur yüküm

Uçarım uçtukça boşalırım dolup

Duman olur göğe düşerim kanadım büküp

Yakıp bunu düşününce ben

Şu kıç kadar evrende büyüyünce sen

Geçerim göçerim başka yere ben

Ayıklarım yürüdüğün yolun taşlarını gel

Öldürme, sarıl fazlaysa dağıt

Bekledim her deliliği kendimde sanıp

Yüküme yük vur da yine kulağımda öt

Kucağıma dökül, dudağımda tüt