Asker

Kalp çelik yelek, ruh ağır tüfek

Korkusuz yürek

Karanlığı yakıp, zaferine dokun

Kalk göğe tutun

Yola devam asker

Birkaç basit düşüm vardı, her gün düştüm kalktım

Her gün düştüm kalktım, zindanlarda sürgün kaldım

Çürüdü aklım, küstüm bahtıma küfrü bastım

Kopardım prangalarımı, şarjörü doldurup dürbün taktım

Güldüm tatlım, etkilemez beni süslü tavrın

Üstü kaplı, pürüzlü; derin dediler mevzu, tüplü daldım

Lüksün bağımlısı müşkül tayfan kültür çaldı

Parlak ambalajlı fikirlerin ucuz, üstün pahalı

Kapat camları, bu çalan savaş çanları

Elinde gücü tutan oyun oynamaz, yazar şartları

Şeytan beden bulur dünyaya iner, zaman kalmadı

Melekler bile gözyaşı döker, yanar canları

Ruhun tutsakken, olsa ne olacak hür bedenin

İnancın için bağır, tanrın duyar gürse sesin

Bense sustum kaybettiğimden beri müfrezemi

Söküp attım omzumdaki tüm rütbeleri

Kalp çelik yelek, ruh ağır tüfek

Korkusuz yürek

Karanlığı yakıp, zaferine dokun

Kalk göğe tutun

Yola devam asker

Ofansif refleks defansım, nefretle yazdım

Böyle yetiştim, lüzumsuz destek ve yardım

Girerler beynine sinsice, esnekse algın

Zihnim zincirsizse huzur elbette hakkım

Düşlerim düz ve realist; gülpembe değil

Geçmiş flu, hatıraların üstü tül perde gibi

Dışım buz keser, ne kadar kükrerse içim

Kendi omzuma tırmandım ben yükselmek için

Gülümserim savaşırken, düşmanıma yanaşırken

Benim için kara kış her mevsim, kalbim kararmışken

Hayrın bile havası şer, gün geceden yavaş iner

Çizilirken kara listem, bu yarı kapasitem

İçimi soğutmaya yetmedi aldığım intikamlar

Böyle düşünmedim batarken ruha sivri dallar

Bilirim en karanlık okyanusta bile inci parlar

Bu yüzden hâlâ ayaktayım, istemiyorum kirli kalmak

Kalp çelik yelek, ruh ağır tüfek

Korkusuz yürek

Karanlığı yakıp, zaferine dokun

Kalk göğe tutun

Yola devam asker