Belki

Boğazım hep kurudur öksürürüm

Genelde gece yolda başım önde yürürüm

Ben insanların yüzünü değil gözlerini görürüm ve

Inan istisnasız hepsi kendi güzel renkleriyle övünür

Kimin başardığı elbet günü gelince

Görülür elde ne var ne yok harcarım ben zamanımı

Sökülür tüm attığım o dikişler ve yaptığım tüm işler

Unutulur mu bilmem vakit geldiğinde ölünür

Bu insanlar neden hep kendisiyle yarışır

Bir gün aynaya yenildiğinde neden hepsi şaşırır

Ağlamaklı gözleriyle bakar durur hepsi

Hayatlarına cam kırıklarıyla dolu kanayan ayaklarına

Sevincini de kibirini de gördüm bir ton dostumun

Artık eski yol değildi o mutlulukla koştuğu

Tek bildiği vakti çalmak oldu zaman denen patronun

Ve üstüne sigara dumanı sindi hayat denen paltonun

Ben ısrarla yürüdüm hayatı tek başıma yaşadım

Ne yaşadıysam kendi omuzlarımda taşıdım

Sus ve bil ki özgürken de ayaklarının üstündeydi

Yalansızdı sözcükleri sayfalarım ölmeseydi

Belki iki insan aynı şarkıların içindeydi

Geri bıraktığım ne varsa hepsi gece benimleydi

Yalnızlığın hakedeni olmaz ya da anlatmayayım

Son kalan içki param acaba hangi cebimdeydi

Hayat önünü ilikleyemediğin bir ceket

Ve insanların kalbi sanki birer çelik yelek

Kafamda dirilen bir ton cesetle gecemi geçiremem

Bana sabretmeyi öğretmeyin aramıyorum sebep

Hayat uykusuzluk hayat para yorgunluk ve stres

Hayat küçük mutluluklar hayat kalabalık bir kafes

Cevabı olmayan tüm sorularla bütünleşir her nefes

Ve orada son kalan dala da tutunabilir mi herkes

Nedense telaş içinde yürür durur bu

Gökyüzünün altında hapsolmuş tüm hikayem ve ruhlar

Bense ellerim cebimde ayaklarımla yağmur

Yürür dururum çantama hapsettiğim bir ruhla

Kendinden bahsetmek çaresizlik

Yaptığım tüm şarkılarsa beni anlatır çaresizliğin

Boyutu nedir ya da resmini gelip biri çizer mi bana

Belki günün birinde kendimden özür dilerim ama

O gün bugün değil o gün hiç gelmiycektir

Belki özgür son kalan parasıyla içicektir

Sen ki bilemezsin hayatlarımız aynı değil olmadı da

O karakterler şişede durduğu gibi durmadı da

Sanki kimse nasılsın diye sormadı da

Anlatıp da durdu özgür onca sene dinledi hiç yılmadı da

Kimseleri kırmadı da bir kendi kalbi parçalandı

Hesabını kimselere sormadı da