An Be An

Kime sorsan ismini Frida, Diego, Nazım, Vera

Anlamsızlaşıyor şehirler

Bu denli harap edilmişken yürekler görüyor serap

İnkâra mahal yok bu ruhum kadar kara

Ne büyük sahtelikler barındırdı hayat

Mesela cümleler güzelim, cümleler yalan

Mesela beni bugün gören gözüm bir yalancı

Ben geçmişimde yaşıyorum bu çizgisel zaman

Şu hayat mefhumuna uymuyorsam çok mu?

Çokluk olan yerde zaten bir gariplik yok mu?

Çocukluğumu dövdüler ben ağlamadım, yoktum

İstediğimi alamadım ve gücendim sen yoktun

Korkarım bir uyumsuzluk hasıl oldu

Onca hiçlik içindeyken ruhu inkârlara boğdum

Bu da benim gibi bir ziyanı doğurdu

Sevilmemiş bir insan ha varmış ha yokmuş

Sen geçerken içinden bu sokakların

Ben seni gördüm sana baktım an be an

Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana

Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Sen geçerken içinden bu sokakların

Ben seni gördüm sana baktım an be an

Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana

Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Ey benim matemimin çıkış noktası

Sen bu kâinatı hücre kılan gardiyan mısın?

Geliri kapkara bir yastan ibaret

Bir ömür bitmeyecek zor koşullu vardiyam mısın?

İstirham ederim bir nefes müsaade

Çok yorgunum ve bunu söylemek çok zor durum

Kulak vermeyene ne söylesen de nafile

Hiç kimse uymuyor şu sevgi denen tarife

Bir vakitler sanardım gülümsemek marifet

Gülümsemek çileymiş tecrübeyle sabit hep

Hiç kimse adımlarını yeltenmiyor takibe

Nezaketen dahi dokunmuyor kalbine

Korkarım bir umut yeşertecek kadar yaşam gücüm yok artık

Güvensiz ve zamansız hislerim duman altı

Bi' sokak lambasının dibinde ben boş bir karartı

Bi' karartıyım sadece hiç bakmadığın

Sen geçerken içinden bu sokakların

Ben seni gördüm sana baktım an be an

Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana

Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura

Sen geçerken içinden bu sokakların

Ben seni gördüm sana baktım an be an

Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana

Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura