Bana İyilerin De Öldüğünden Bahset

Elimde güzel günler görmek içim eski resimler var

Duruma bir ruhsuzun penceresinden bak

Onlara fotoğraf demek te doğru almaz

Her biri tablo gibi, hepsi siyah beyaz

O devrin renk körüyüz dönüp baktığında

Sokak lambaları hep sıcaktır sönüp kaldığında

Kaldırımda hayat güzel görüp kalktığında hepsi biter

Tünel sonundaki ışık yandığında

Çünkü gerçek üstü göz kamaştıran

Bütün sahtelikler, inanmazsın, hangi kurgudan

Fırlamış bu, diye sorduğumu duyduğun zaman

Bence çok düşünme, tüm rüyalar kabus olmadan

Benim gırtlağıma saplanan bir yumruk adın

Her zaman en kötüye yürüyorken uygun adım

Fotoğraf içindeyken hoş gözükür korkuların

Fotoğraf elindeyken paramparça uykuların

Ve şimdi duvarların söz hakkına kavuştuğu an

Ona kulak verme ve bahsetme konuştuğundan

Şimdi duvarların söz hakkına kavuştuğu an

Senelerdir aynı sesle boğuştuğumdan

İnanmak istiyorum inandığın yalanlara

İlk defa zerre şüphe duymadığımı farzet

Hiç soru sormayacağım, istediğini anlat ama

Bana iyilerin de öldüğünden bahset

Mutlu fotoğraflar asılmıştı duvarlara

Bana biraz olsun inanmayı bahşet

Bütün masalları birer birer anlat ama

Bana iyilerin de öldüğünden bahset

Öldüğünden bahset

İyilerin de öldüğünden bahset

Bana iyilerin de öldüğünden bahset

Bana iyilerin de öldüğünden bahset