TOPRAK

Yalnızlıkla dans ederim gece ay ışığında

Bütün gölgeler karanlık şehir sonbahar ayında

Biter olgular yarında umudum saklı dünde

Düser yapraklar dalından rüzgarlar güldüğünde

Bembeyaz günlüğümde simsiyah bu sözlerim

Unuttuğum onca hatıramda saklıdır benliğim ah

Sildim tüm bildiğim anlamsız sözcükleri

Çünkü kifayesiz kalır anlatamaz gördüklerimi

Yok yaşamın bir önemi, yol aşamıyor ölümü

Ulaşamıyor sona hiç

Uyanamadın rüyadan

Sen duyamazsin çığlıkları gelen soğuk dünyadan

Her an soluk duygular melankolik hislerim

Boşa bütün sorgular neden modun depresif

Diye sorup durdular dedim aç gözlerini

Yaşadığın dünyaya dönüp bi bak istedim

Bütün her yer kan kokuyor orta doğu yanar

Savaşın ortasında koşturur çocuklar yalın ayak

Metropolde ego savaşında onlarca asalak

İnsanlığı katlettiler gökdelenlerden asarak

Üstüne basarak söyle

İnsanlığı katlettiler gezi ve somada

İnsanlığı kaybettirdiler hiroşimada

Yak bütün dünyayı

Kan gölüne çevir

Başbağlardan tut madımaktaki nehir niye akar?

Bu ateş onu değil bizi yakar

Topraktan bedenim, topraksa her yer anavatan