Ölüm Yıldız Olup Yağarken

(Ah) Öyle iklim ki bu

Ne kadar baksan da ot bitmez or'da

Öyle dal ki meyve vermez, ceset sunar

Belki de özgürlüğün tanımıydı bana hep kafes duran

Mahvolan kalbim, "Yoldaş olan varsa çıksın gelsin uzaktan" dedi

Bi' akşamüstü gelsin ölüm, yıldız olup yağarken

Sunu'nun mağarasında büyük zatlar tanırken şu gökleri

Görevi kalbin ağlamaktı, bense kemirdim aklı

Yarıda bırakmak için yaşam denen görevi

Gençliğimin elleri buruştu öylece ve dindi

Cinin sesi soluğu kesti, gözümü kör de etti

Adımın harflerinden belli sabrım

Ne kadar bağladıysam o kadar isyan etti aklım

Kahrınla ıslandım dünya, doymam, anda gеrçeğe

Sesindе gülsüz diken

İnsan soluklanan bir mezarmış sadece

Çıplak ayaklarla bastığım ölüm

Şol dumanlı vadilerde ağlayan bi' çingene (şimdi kalkın, bağırın)