Ne Kadar Zor

Bir insanı üzen yine başka bir insan

Kaybedecek bir şeyimiz kalmamış; kendimizden başka

Bir hedefe giderken karşımızda ilk önce sevdiklerimiz durur

Sonra insan kendini nefret ettikleriyle sevişirken bulur

Ne kadar zor, insanın sevdikleriyle savaşması

Zaten yeterken kendi kendime

♪

Ne kadar zor, insanın sevdikleriyle savaşması

Herkes normal; bir ben anormal

Herkes normal; bir ben anormal

Ben kaosun içindeki kozmos

Derin hayal gücümde bir son yok

Sana kaderin içinde bir ton yol

Yumurta var ama bir fol yok

Ruhumu anlatmak için yazılmış

Sayfası yırtık kalın kitaplar

Sana hayata dair aforizmalar var

Heybesi yırtık yarım bir zattan

Üşenip kafana sok bunu

Bu güreşi kazanan yok

Sonucu güvenip azalan ol

Bense düzeni bozana son verdim

Zaferi kazanıp emin

Gel, kasedi saralım geri

Dert hasedim sana mı? Değil

Ben, geçmişi hazmedemedim

Ne gün bu, ne gece

Arafta mı hep insan?

Güçlü tarafta mı?

Söyle sevgisi lafta mı?

Acıyan her yerine merhem bulur mu insan?

Unutup eski zamanları, hatırlar mı kalanları?

Ne kadar zor savaşmak

Zaten yeterken kendi kendime

Ne kadar zor kızmak

Zaten yanıyorum kendi derdime

Bir gece keyfim kaçar;

Yazarım o gece şer; tüm kuytularıma

Kaybolmuş cevaplar, davetsiz sarkar uykularıma

Ben öldüm; âlem-i şer kazanmakta nuhu

"Sanki evren genişlerken benim daralmakta ruhum"

Yazdığım her şarkıdan sonra bir parçam kaybolur

Çok şarkı yazdım parçalanıp; umarım hayrolur

Bu dünya öyle ki karanlığı aydınlığından fazla

Herkes daha fazla ister, azla yetinmez asla