La Belle Dame Sans Merci (W.Surhay)

Ve yarın denen mefhum için şarabın her damlası

Yerküre omuzlarımda salınırken atlasım

Güneş söküp alır öyle tenimizden terimizi

Kâğıttan gemimizin boş kalsın mavnası

Karanlığa biat eden kırık sokak lambasının

Altında yatarken ve kalmamışken kalkasım

İkinci el parkası ve arkasında bi' yırtıkla

Aşındırır devleti, zerre yok utanması

Gök kubbeden ayaklarını sarkıtası gelirken

Hep başının en üstünde Vincent'ın kargası

Düşlerinde hudutları silik bi' dünya haritası

Ve sağlam bi' daktilo, mühim değil markası

Siktir edip her şeyi hep arar gerçeği

Sıtmalı düşünceler, hiç belli değil menşei

Bi' silüet göverir menisküs rüyalarında

En gülünç yanı da onu hep gerçek sanması

♪

La belle dame sans merci, lanetli su perisi

İzledim ormanımdan çekip gidenleri bi' an

Ve ben de kalıcı değilim, hayatım acının iyiliği

Bi' kâğıt, bi' kalemle kan yelerdim içine nehrin

Umutla çalkalanan dünyanın zehri şu sürünmeler

Akrebin kollarında küllenen (küllenen, küllenen)

Dağında ölgün yüzüm

Dağıldı kuşlar gibi huzur adlı kusrun

Ne çekici ne beyaz, ne yaşıyo' ne ölü

Medusa yılanlarını katlettiğimin günü

Ki kal geldi, döndüğümdür aylak bir şaman gibi

Orta Çağ'da yalnız dağlarında fâni

Unuttuğum her bahçenin yapraklarında aklım

Bulutun şarkısıyla zihni bileklerime yardım

Kırılmıyor zamanın körpe tümevarımları

Tutunduğum her dala nefret duyan bir kader vardır